ยาหู้~~~~~
เอามาลงแล้วจร๊าบทที่2
(มีการลักไก่เอาบทนำมาใส่บท2ด้วย-_-)
ก่อนเข้าเรื่องนังGมีรัยจาบอก
นังGตัดแว่นมาแย้ว สายตายาวล่ะ +75(สายตาคนแก่ ทั้งๆที่อายุสาวน้อย)
หมดสิ่งที่จะพูดอย่างสิ้นเชิง
แล้วบล็อคนี้ก้อจะมีการเปลี่ยนรูปแบบนะ บ๊ะบาย
บทที่ 2
การเดินทางของผีเสื้อทั้ง2
ปู๊น~~~~
ในรถไฟคันน้อยๆ ที่เขาและเธอกำลังโดยสารอยู่ ต่างปกคลุมด้วยความเงียบ ทั้ง2ได้ยินแต่เสียงรถไฟที่ตัวเองโดยสารมาเท่านั้น แต่จากนั้นก็มีเสียงเริ่มต้นบทสนทนาสั้นๆลอยมา
“ขอตรวจตั๋วด้วยครับ”
พนักงานตรวจตั๋วตัวเล็ก ใส่ชุดสีดำและใส่ถุงกระดาษไว้บนหัวเอ่ยขึ้น
“ตั๋ว?”
ทั้งคู่พูดพร้อมกันด้วยความสงสัย
“ใช่ครับ”
พนักงานเอ่ยอีกครั้ง
“ของพรรค์นั้นฉันไม่มีหรอก”
เขาเอ่ยขึ้น
“คุณต้องมีแน่”
พนักงานเริ่มขึ้นเสียงเล็กน้อย
“นายเป็นคนพาพวกฉันขึ้นมาไม่ใช่หรือไง เพราะฉะนั้นตั๋วซักใบก็ไม่มีให้หรอก”
เธอขึ้นเสียงเล็กน้อย
“คุณเป็นผู้โดยสารของเรา คุณต้องมีแน่”
พนักงานเริ่มเสียงสั่น
“ไม่มีก็ไม่มีซิ”
เขาและเธอพูดพร้อมกัน
“หา.....”
พนักงานพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
“...”
เขาและเธอเงียบ
“ก็ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มันอยู่ใต้เบาะของคุณไงล่ะ!!!!! แง~”
พอพนักงานพูดจบก็รีบแจ้นออกจากโบกี้นี้
“หมายความว่าไงล่ะ”
เขาหันหน้าไปถามเธอ
“ฉันจะไปรู้เหรอ”
เธอตอบกลับมา
“งั้นเรามาลองดูใต้เบาะกันไหม”
เขาย่อตัวมานั่งข้างๆเบาะ
“ก็ดี”
เธอยืนขึ้นแล้วก้มลงดูใต้เบาะ
ทั้งรถไฟกับมาเงียบอีกครั้ง เมื่อเขาและเธอก้มลงดูใต้เบาะ ประโยคแรกที่พวกเขาเห็นคือ...
“Welcome to the first train-WORM-”
“นี่มันอะไรเนี๊ยะ!!!!!”
ทั้งคู่เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัยและหันมามองหน้ากันด้วยความงุนงง
ทั้งคู่เงียบสักพักแล้วต่างก็หยิบตั๋วจากใต้เบาะมา แล้วก็มีของบางอย่างหล่นลงมา มันคือกระดาษข้อสอบที่ได้ศูนย์คะแนนและเครื่องเกมส์ที่น่าจอมีคำว่าGame Over12ขึ้นอยู่กลางจอ
“อ้าว!นี่มันชื่อของฉันนี่”
ทั้ง2ร้องออกมาเมื่อเห็นของทั้ง2มีชื่อของตัวเองติดอยู่
แล้วทั้งคู่ก็หันมามองหน้ากันอีกครั้ง
“เธอชื่อโจหรือไง?”
เด็กหนุ่มหันหน้ามาถามเด็กสาว
“ใช่น่ะซิ แล้วนายน่ะชื่อโจหรือไง?”
พอเด็กสาวตอบคำถามเสร็จก็หันมายิงคำถามใส่บ้าง
“ใช่”
เด็กหนุ่มพูดพลางพยักหน้า
พอทั้งคู่ถามตอบคำถามกันเสร็จก็กลับมานั่งเงียบบนเบาะสีแดงสด ทั้งคู่พร้อมใจกันหันไปมองนอกหน้าต่าง
“ผีเสื้อทั้ง2ออกเดินทางสู่ทะเลทรายสีฟ้าเพื่อตามหาสถานที่ที่ห่างไกล ในทะเลทรายสีฟ้านั้นมีแต่เม็ดทรายสีฟ้าดุจอัญมณี ผีเสื้อทั้ง2รู้สึกว่าเหล่าเม็ดทรายพวกนี้สวยงามมากแต่พวกมันก็ไม่ได้สนใจเหล่าเม็ดทรายและเดินทางต่อไป”
และนิทานเรื่องนี้ยังไม่มีตอนจบที่สมบูรณ์แบบ
สิ่งทั้งคู่เห็นเป็นทะเลทรายสีฟ้าที่มีแต่เม็ดทรายสีฟ้าที่สวยงามเหมือนทะเลและอัญมณีและท้องฟ้าสีคราม เลยทำให้ดูเหมือนรถไฟที่ทั้งคู่นั่งมากำลังวิ่งอยู่บนพื้นน้ำ
นั้นยิ่งเพิ่มความงุนงงให้ทั้ง2 เพราะสิ่งที่ทั้ง2เห็นมันสิ่งที่ไม่น่าจะมีในโลก ทั้งคู่หันมามองหน้ากันอีกครั้ง
“เธอรู้จักไอนี่หรือเปล่า?”
เด็กหนุ่มถามเด็กสาวที่นั่งข้างๆ
“ไม่อ่ะ แต่ลักษณะมันคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหน”
เด็กสาวตอบคำถามทุกอย่างที่พอจะตอบได้
“เคยได้ยิน”
“ใช่”
“จากที่ไหนน่ะ”
“ก็จากหนังสือที่เคยอ่าน”
“ฉันเองก็ว่าลักษณะมันคุ้นๆ”
“คงเป็นเรื่อง...”
ขณะที่เด็กสาวกับเด็กหนุ่มกำลังสนทนากันลื่นไหล ก็มีชายตัวสูงเดินเข้ามาทักทั้ง2
“ยินดีต้อนรับท่านทั้ง2สู่รถไฟขบวนที่1 ผมคือคนตรวจตั๋วคนที่156ชื่อ156ยินดีที่ได้รู้จัก”
ชายตัวสูงโค้งคำนับอย่างสุภาพ
“อา...ฉะ...ฉันมาเอดะ โจ”
เด็กหนุ่มกล่าวตอบอย่างงุนงง
“ฉันนาคามุระ โจ”
แต่เด็กสาวตอบอย่างชัดเจนแต่ก็ยังทำหน้างุนงงอยู่ดี
“ท่านทั้ง2ชื่อเหมือนกันเลยนะครับ เรียกนามสกุลคงดูเป็นทางการไป แต่ท่าเรียกชื่อก็จะซ้ำกันอีก งั้นผมจะตั้งชื่อเล่นให้ดีไหมครับ”
ชายหนุ่มถามทั้ง2
ทั้งคู่หันมามองหน้ากันเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ แต่ก็เพราะคำถามนี่ทำให้ทั้งคู่หันมามองหน้ากันอีกครั้ง
“เอาไง”
“นั่นซิ”
“นายตัดสินใจ”
“ได้ไงอ่ะ”
“แต่ว่าแค่ชื่อเล่นเองนี่นะ”
“นั่นซิ เราก็ให้เขาตั้งๆไปเถอะ”
“งั้นตกลงผมตั้งให้เองนะครับ”
ชายหนุ่มแทรกหน้าของทั้ง2 ทำให้ทั้ง2ตกใจอย่างมาก
“คุณผู้ชายชื่อโจทาโร่แล้วกัน”
ชายหนุ่มชี้หน้า
“อา...ขอบใจนะ”
เด็กหนุ่มมีท่าทีตะกุกตะกักเล็กน้อย
“ส่วนคุณผู้หญิงชื่อโจโกะนะครับ”
“ขอบใจ”
เด็กสาวก้มหัวเล็กน้อยแล้วเงยขึ้นมา
ตอนนี้รถไฟกำลังเดินทางเข้าใกล้โอเอซิสแห่งหนึ่ง ข้างหน้ามีแต่ต้นไม้และแอ่งน้ำใหญ่พอๆกับทะเลสาบ ทั้งคู่มองไปข้างหน้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“เอ่อ...จะไปที่นั่นจริงๆเหรอ”
เด็กหนุ่มทำถ้าสงสัยพร้อมตงิดใจเล็กน้อย
“ใช่ ข้างหน้าเป็นทะเลสาบนะ แถมไม่มีรางรถไฟด้วย”
เด็กสาวเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ก็จะไปจริงๆน่ะซิครับ”
ชายหนุ่มตอบคำถามของทั้งคู่
“งั้นก็...”
ทั้งคู่พูดขึ้นพร้อมกัน
“ใช่ครับ เราจะดำน้ำกัน”
พอชายหนุ่มพูดเสร็จ รถไฟก็เคลื่อนขบวนลงทะเลสาบไปเกือบครึ่งคัน ภาพที่ทั้งคู่เห็นมันเกินกว่าจะบรรยาย รถไฟทั้งคันกำลังจะจมลงไปในน้ำ ทั้งคู่ได้แต่นั่งงง
จากนั้นรถไฟก็จมลงสู่ก้นทะเลสาบ
ก่อนจากก้อแถมท้าย
แสดงความเห็นได้ทุกเมื่อ เรารู้ว่าคุณอ่าน ไม่ต้องมาซึนเดเระนะเธอว์
รูปแรก
จะแปลกมั้ยเนี๊ยะที่ปลื้มรูปที่ตัวเองวาด
